Blok nr 11

Blok ten pełnił funkcję aresztu obozowego, w pewnym okresie była tam też zlokalizowana kompania karna. W podziemiach bloku (tzw. bunkrze) osadzano więźniów skazanych na śmierć lub szczególnie drastyczne kary. Na podwórzu między blokiem nr 10 a blokiem nr 11, pod tak zwaną Ścianą Śmierci, dokonywano egzekucji przez rozstrzelanie, a także torturowano więźniów, stosując tzw. karę słupka, polegającą na wieszaniu więźniów ze związanymi z tyłu rękami na haku tak, aby nie mogli dotknąć ziemi.

W bunkrze (podziemiach) bloku nr 11 osadzono ogółem 84 Romów i Sinti, z których rozstrzelano 54. Los taki spotkał na przykład Stefana Siwaka i Jana Buriańskiego, którzy podjęli próbę ucieczki z obozu, zostali schwytani, osadzeni w bunkrze bloku nr 11 i rozstrzelani pod Ścianą Śmierci 25 czerwca 1943 roku.