Łaskawe traktowanie morderców – sądy pochylają się nad nazistowskimi zbrodniami

Widząc, jak wielu wysokich rangą nazistów kontynuowało kariery w organach państwowych i innych ważnych instytucjach po 1945 r., Oskar i Vinzenz Rose zainicjowali kampanię na rzecz postawienia przed sądem osób odpowiedzialnych za ludobójstwo Sinti i Romów. W lipcu 1948 r. bracia Rose złożyli pozew przeciwko szefowi Stacji Eugenicznych i Kryminalnych Badań Biologicznych III Rzeszy Robertowi Ritterowi oraz przeciwko należącym do SS oficerom „referatu ds. Cyganów” (Zigeunerreferat) w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), w tym Josefowi Eichbergerowi, Hansowi Maly’emu, Wilhelmowi Suppowi oraz Leonowi Karstenowi, którzy zajmowali w RSHA stanowiska podobne do tego, które piastował Adolf Eichmann w departamencie przesiedleń Żydów.

Paul Werner, Oberführer SS, który był czołową postacią RSHA i jednym z głównych sprawców ludobójstwa, pozostał na stanowisku doradcy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Badenii-Wirtembergii po 1949 roku. Werner kierował „referatem ds. Cyganów” przez wiele lat. Śledztwo przeciwko niemu zostało umorzone w 1963 r. przez prokuraturę w Stuttgarcie z uzasadnieniem, że sprawa dotyczyła „środków walki z cygańską plagą” oraz że „zgodnie z orzeczeniem Federalnego Trybunału Sprawiedliwości z 1956 r. nie było to motywowane rasizmem”. Werner był oskarżany o udział w przesiedleniach i mordowaniu ludzi.

Proces należącego do SS Ernsta-Augusta Königa, strażnika z tzw. „obozu cygańskiego” (Zigeunerlager) w Auschwitz-Birkenau, był pierwszym, w którym ludobójstwo Sinti i Romów stało się przedmiotem odrębnego postępowania. Zarzuty postawiono Königowi dopiero po tym, jak Centralna Rada Niemieckich Sinti i Romów złożyła przeciwko niemu wniosek o ściganie w 1985 r., co spowodowało wznowienie śledztwa. 24 stycznia 1991 r. Za popełnienie serii morderstw König został skazany na karę dożywotniego więzienia przez Sąd Okręgowy w Siegen. Sprawa Königa była jedyną, w której wydano wyrok skazujący za morderstwo. We wszystkich innych przypadkach dochodzenia nie zostały przeprowadzone wcale lub zostały przeprowadzone niewłaściwie. Ostatecznie procesy zostały wstrzymane, a uzasadnienia decyzji miały dyskryminujący charakter.